رئیس انجمن جهانی کریکت‌بازان گفت به جای واکنش‌های ٰتصادفی و متناقض'، باید از زنان کریکت‌باز افغان به طور منسجم و همگانی حمایت شود.
تام موفات گفت شورای بین‌المللی کریکت و فدراسیون‌های ملی می‌توانند بدون حمایت از تحریم، از شیوه‌های دیگر فشار علیه طالبان استفاده کنند.
تام موفات، مدیر عامل انجمن جهانی کریکت‌بازان محرومیت بازیکنان زن در هر کشوری را "غیرقابل قبول" خواند.
این اظهارات همزمان با اولین بازی دست‌کم یازده بازیکن زن کریکت افغانستان در یک بازی دوستانه در آسترالیا مطرح شده است.
موفات روز گذشته در صحبت با شبکه ورزشی ای‌اس‌پی‌ان گفت که اقدام جمعی برای رفع محرومیت زنان افغان از ورزش «لزوما به معنای تحریم نیست.»
همزمان با برگزاری مهمترین رقابت کریکت در ماه فبروری، شماری از فعالان حقوق بشر خواهان تحریم تیم کریکت مردان افغانستان شدند. آنها گفتند که بازیکنان تیم روابط نزدیک با طالبان دارند و برای عادی سازی این گروه کار می‌کنند.
شورای جهانی کریکت از تحریم تیم افغانستان حمایت نکرده است.در حال حاضر، آسترالیا تنها کشوری است که بازی‌های دوجانبه با تیم کریکت افغانستان را لغو کرده است و انگلستان هم گفته که بازی دوجانبه با افغانستان را تحریم خواهد کرد. با این حال، آسترالیا و انگلستان در مسابقات جام قهرمانان که در ۲۶ فبروری در پاکستان برگزار می‌شود، با افغانستان مسابقه خواهند داد.
همچنین، حامیان افغان تیم کریکت گفتند که تحریم تیم مردان بر سیاست‌های طالبان تاثیری نمی‌گذارد و حق آموزش و ورزش را به زنان افغان بر نمی‌گرداند.
رئیس انجمن جهانی بازیکنان کریکت گفت که باید از ابزار دیگر برای فشار بر طالبان استفاده شود. به گفته او، «شورای جهانی کریکت و فدراسیون‌های ملی مسئولیت دارند تا از اهرم فشار برای حفظ حقوق ورزشکاران، از جمله بازیکنان زن افغانستان، استفاده کنند.»
موفات افزود: «این لزوماً به معنای تحریم نیست، راه‌های مختلفی برای اعمال فشار وجود دارد، اما تا این لحظه، شیوه برخورد واکنشی و متناقض برای حل این مشکل موثر نبوده است.»
به گفته او، «نهادهای رسمی کریکت برای حمایت از حقوق اولیه بازیکنان، یک رویکرد جهانی منسجم‌تر» را در پیش گیرند.
در سال ۲۰۲۰ بورد کریکت افغانستان یک تیم ۲۵ نفری کریکت بازان را تشکیل داد که هرگز در سطح بین‌المللی بازی نکردند. تحت رژیم طالبان، زنان از شرکت در ورزش منع شده‌اند و محدودیت‌های فزاینده‌ای برای آنها در تمام جنبه‌های زندگی عمومی از جمله آموزش و دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی وجود داشته است.