روزنامه پاکستانی دان در تحلیلی نوشت که پیروزی ترامپ یا هریس تاثیر چندانی بر جایگاه پاکستان در سیاست خارجی ایالات متحده نخواهد داشت، زیرا واشنگتن پاکستان را از زاویه روابط با چین، هند و ایران مینگرد.
اوزیر یونس، تحلیلگر روزنامه، در این مقاله با اشاره به خروج امریکا از افغانستان و گسترش روابط واشنگتن با دهلینو، توضیح میدهد که این عوامل به کاهش اهمیت پاکستان انجامیده است.
به گفته او، «با توجه به تعمیق روابط پاکستان و چین، بسیاری از کارشناسان امنیت ملی امریکا از هر دو حزب معتقدند که تلاش برای جلوگیری از نزدیکی پاکستان به مدار ژئوپلیتیک چین بیفایده است.»
نویسنده همچنین یادآور میشود که این نگرش در هر دو حزب امریکا دیده میشود و به همین دلیل، واشنگتن اخیراً شرکتهایی که به برنامه موشکی پاکستان تجهیزات تامین کردهاند، تحریم کرده است.
اوزیر یونس با مرور تاریخچه روابط امریکا و پاکستان طی دو دهه گذشته، به تغییرات کلیدی در دوران ریاستجمهوری اوباما و تشدید آن در دوره ترامپ اشاره میکند. استراتژی امنیت ملی ۲۰۱۷ ترامپ نیز این تغییر را به وضوح نشان داد و محوریت خود را بر تهدیدات تروریستها و شبهنظامیان فراملی مستقر در پاکستان گذاشته بود. در این سند، از پاکستان خواسته شده بود تا اقدامات ضدتروریستی خود را افزایش دهد و بهعنوان کشوری مسئول در قبال تسلیحات هستهای عمل کند.
براساس مقاله، در استراتژی امنیت ملی ۲۰۲۲ دولت بایدن حتی به پاکستان اشارهای نشده است، که این امر حاکی از آن است که امریکا تا حدی از پاکستان عبور کرده است.
در مقاله آمده است: «وزارت خارجه ایالات متحده اهداف دیپلوماتیک خود در روابط با اسلامآباد را به حوزههای محدودتری مانند مقابله با تروریسم و تقویت ثبات منطقهای کاهش داده است و تأکید میکند که تواناییهای نظامی پاکستان نباید تهدیدی برای امریکا یا متحدان و شرکای آن باشد.»
در ادامه، نویسنده پیشبینی میکند که در صورت ریاستجمهوری کامالا هریس، احتمالاً رویکرد دولت بایدن در قبال پاکستان تا حدودی ادامه خواهد یافت، هرچند ممکن است به دلیل سوابق هریس در حمایت از حقوق بشر و محیط زیست، دولت او در این موارد تاکید بیشتری داشته باشد.
در مقابل، ریاستجمهوری ترامپ میتواند با تغییراتی همراه باشد، عمدتاً به دلیل شخصیت و دیدگاههای خاص او. اگرچه برخی انتظار دارند که ترامپ نسبت به ارتش پاکستان در زمینه دموکراسی و بازداشت عمران خان موضع سختگیرانهای اتخاذ کند، اما نویسنده باور دارد که ترامپ به رهبران قدرتمند نظامی علاقهمند است و احتمالاً تنها به بیان اظهاراتی سطحی در مورد دموکراسی بسنده خواهد کرد.
نویسنده در پایان اشاره میکند که برخی تصمیمات پاکستان، مانند عادیسازی روابط با هند یا تعهد به مقابله با تروریسم فرامنطقهای، میتواند به بهبود تعامل امریکا با پاکستان کمک کند. با این حال، تصمیمات کلیدی در این زمینه همچنان در دستان نهاد نظامی پاکستان است و به این ترتیب، ارتش احتمالاً همچنان شریک اصلی واشنگتن در تعاملات دو کشور خواهد ماند.